به‌گزارش میراث‌آریا به‌نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، محمد سعید ایزدی عضو هیئت علمی دانشگاه بوعلی سینا همدان این مطلب را 23 بهمن 1400 در نخستین همایش ملی حفاظت و مدیریت میراث‌شهری مطرح کرد و با اشاره به موضوع حفاظت از میراث‌شهری؛ آسیب‌شناسی و تحلیل رویکردها، سیاست‌ها و برنامه‌های اجرایی در چهار دهه گذشته گفت: «علی‌رغم تلاش‌های انجام شده در ایران، لازمه حفاظت از میراث‌شهری وجود سیاست مدون، برنامه‌ای اجرایی و اقداماتی همه جانبه و گسترده است.»
او حفاظت و نوسازی را دو قلمرو سیاست‌گذاری، برنامه‌ریزی و اقدام برای باززنده سازی و بازآفرینی بافت‌های شهری دانست که با تکامل رویکردی باید به‌عنوان دو جریان مکمل نه متقابل عمل کنند و افزود: «نوسازی شهری از ابتدای قرن حاضر با رویکردی مداخله جویانه، کلان مقیاس و از بالا به پایین نه تنها منجر به التیام بخشی به بافت‌های شهری نشده بلکه موجب تسریع روند افول و تنزل کیفیت زندگی در این عرصه‌ها و محلات شده است.»
ایزدی اظهار کرد: «بازآفرینی شهری برای تغییر رویکرد جریان مخرب نوسازی دهه هفتاد و هشتاد با مصوبه شورای عالی معماری و شهرسازی از سال 1392 شروع و در قالب برنامه‌ها و اقدامات اجرایی مسیر نوینی را در مواجهه با مسائل بافت‌های شهری به‌ویژه میراث‌شهری آغاز کرد ولی متأسفانه به‌دلیل عدم تداوم و پیروی از سیاست‌های مصوب، منجر به استفاده نادرست و به‌کارگیری این سیاست در جهت مغایر با اصول مطرح شده در سند ملی بازآفرینی شده است.»
او در پایان گفت: «تجارب ارزشمندی همچون بازار تبریز و جریان جدید بهره‌برداری مجدد از ساختمان‌های ارزشمند و نیز برخی اقدامات شهرداری‌ها می تواند در چارچوب یک سند سیاست‌گذاری به فرآیند حفاظت از میراث شهری کمک کند.»
انتهای پیام/
